عملکرد اصلی پستان ها ترشح شیر برای تغذیه نوزاد است.

در طی بارداری استروژن و پروژسترون و هورمون های مغزی افزایش می یابند. و باعث افزایش ساختمان عروقی و نفوذپذیری پستان شده و اتساع لنف و مجاری پستان را بیشتر می کند.

پس از اتمام حاملگی،هورمون پرولاکتین مسئول آغاز شیردهی می باشد.

جریان شیر یک پاسخ مرکب است که شامل پاسخ ذهنی مادر و تحریک مکانیکی مکیدن است.

مکیدن باعث آزاد سازی هورمون اکسی توسین از هیپوفیز مغز می شود که باعث انقباض سلول های عضلانی اطراف اتاقک های شیر شده و باعث ترشح شیر می شود.

بعد از یائسگی تخمدان ها تولید استروژن و پروژسترون را متوقف می کنند. استروژن پس از آن فقط توسط غده فوق کلیه به علت تحریک ناشی از هیپوفیز تولید می شود. در طی این مرحله از زندگی ، یک پسرفت مداوم پستان با کاهش عناصر غددی از بین رفتن بافت وجود خواهد داشت.

منابع:

پرستاری داخلی-جراحی بلک
مهارت های عملی مامایی