سلسله اعمالی که توسط افراد آگاه و حاضر در صحنه برای بازگرداندن دو عضو حیاتی قلب و ریه و در نوع طولانی مدت آن به منظور بازگرداندن عملکرد مغزی صورت می گیرد.
انجام فوری CPR ، می تواند شانس نجات فرد از ایست قلبی را دو یا حتی سه برابر کند.
اگر شخصی تنفس نداشته باشد، قلبش متوقف خواهد شد. انجام CPR به بازگشت جریان خون و اکسیژن رسانی به بدن کمک می کند.
بررسی پاسخ:
فرد احیاگر قبل از پرداختن به وضعیت فرد نیازمند احیا باید از ایمنی خود و فرد نیازمند احیا مطمئن شود.
سپس پاسخ فرد با سوال کردن و یا تکان دادن شانه های او بررسی شود. و به طور همزمان با بررسی پاسخ، تنفس بیمار را از لحاظ وجود یا عدم تنفس طبیعی بررسی کرد. و در صورت عدم پاسخ دهی و یا عدم تنفس و یا غیرطبیعی بودن آن سریعا اورژانس خبر شود.
معمولا برای بررسی وضعیت گردش خون به چک کردن نبض می پردازند. چک کردن نبض نباید بیش از 10 ثانیه زمان ببرد.
در بزرگسالان از نبض کاروتید(ناحیه گردن) برای چک کردن نبض استفاده می شود.
در صورت فقدان نبض، عدم علایم حیاتی یا مردد بودن احیاگر از نظر تشخیص عدم یا وجود نبض، فشردن قفسه سینه یا اصطلاحا ماساژ قلبی باید فورا شروع شود.
مراحل انجام CPR:
1.اولین کاری که باید انجام شود، تلفن کردن به اورژانس و درخواست کمک است.
-جریان خونی که در جریان احیای قلب و ریه در عروق ایجاد می شود برای حفظ بافت مغز مهم است و چند دقیقه تاخیر می تواند سبب مرگ شود. بنابراین در صورت امکان بهتر است یک نفر عملیات احیاء را آغاز کند و فرد دیگری به اورژانس اطلاع دهد.
2.بازکردن راه های هوایی و بررسی تنفس بیمار
هدف از بازکردن راه هوایی این است که امکان تنفس برای فرد فراهم شود.
برای انجام این کار روی پیشانی به سمت پایین فشار آورده شود و چانه بالا کشیده شود.
حالا باید ببینید که بیمار خودش نفس می کشد یا خیر؟
پس از ایست قلبی، اغلب افراد حالتی از فرو بردن هوا را نشان می دهند که نباید آن را با نفس کشیدن طبیعی اشتباه گرفت. اگر بیمار پاسخ نمی دهد و دارد هوا را فرو می برد نشانه این است که ایست قلبی پیدا کرده است.
3.تنفس مصنوعی هرکدام به مدت یک ثانیه انجام می شود. به طوریکه قفسه سینه بالا برود.
برای انجام تنفس مصنوعی بینی بیمار باید با دست گرفته شود و دهان روی دهان بیمار گذاشته شود و هوا درون ریه او دمیده شود تا حدی که قفسه سینه بالا برود.
به دمیدن هوا به شدت زیاد نیازی نیست و دمیدن هوا به حدی که باعث بلند شدن قفسه سینه شود کافی است.
تنفس مصنوعی به خصوص برای کودکان یا افرادی که چند دقیقه ای است دچار ایست قلبی شده اند و میزان اکسیژن در خون آنها کاهش یافته است اهمیت دارد.
اما در چند دقیقه اول ایست قلبی، فشار بر روی قفسه سینه یا ماساژ قلبی اهمیت بسیار بیشتری دارد.بنابراین انجام تنفس مصنوعی نباید باعث به تاخیر انداختن ماساژ قلبی شود.
4.آغاز ماساژ قلبی یا فشار بر روی قفسه سینه:
اکنون توصیه می شود که 30 ماساژ قلبی برای هر 2 تنفس مصنوعی انجام شود.
فشار بر روی قفسه سینه باید سریع و قوی باشد. با سرعت حداقل 100 فشار در دقیقه انجام شود. با این حال باید زمان کافی برای برگشت قفسه سینه به بالا داده شود. به طوری که فشارهای متوالی را به درون دستگاه گردش خون براند.
برای انجام ماساژ قلبی، پاشنه یک دست را باید در مرکز قفسه سینه پایین سرسینه ها قرار داد و دست دوم روی دست اولی گذاشته به طوریکه بتوان با حداکثر قدرت به پایین فشار آورده و با هر فشار ، قفسه سینه باید 3.5 تا 5 سانتی متر پایین برود.
این کار تا آمدن نیروهای کمکی ادامه یابد.
منبع: الگوریتم های احیا قلبی-ریوی (محمدعلی هاشمی)
راهکار طبابت بالینی مراقبت های فوری قلبی-ریوی
اللهم العن الجبت و الطاغوت وبنتیهما
