ادم لنفاوی و پای فیلی:
تجمع مایع سرشار از پروتئین در بافت به دلیل اختلال در تخلیه لنف ادم نامیده می شود که منجر به تورم بافت ها در اندام ها میشود به خصوص هنگامی که اندام در وضعیت آویزان قرار میگیرد چشم گیر است.
– مایعات بدن از دو طریق سیستم گردش خون و لنف جابه جا میشوند.مویرگ های خونی در هر نقطه از بدن بدون وقفه در حال ترشح آب پروتئین و سایر مواد به فضای بین سلولی هستند.قسمت عمده از طریق گردش خون جذب میشود.در این میان مولکول های درشت پروتئین قادر به عبور از جریان رگ ها نیستند لذا به همراه مقداری آب وارد عروق لنفی شده و از طریق سیستم گردش لنف از محیط خارج میشوند.و در نهایت در نزدیک قلب وارد گردش خون میشود.
– ادم لنفاوی به دو دسته اولیه (ناهنجاری های مادرزادی) یا ثانویه (انسداد اکتسابی ) تقسیم میشود.
– در ابتدا ادم نرم و گوده گذار است و به درمان پاسخ میدهد.اما در وضعیت پیشرفته ادم سخت غیر گوده گذار و فاقد پاسخ به درمان است.
این اختلال معمولا در زنان و ابتدا در سنین بین 25-15 سال ظاهر میشود.
-انسداد ممکن است در عروق و یا گره های لنفاوی باشد.
-عوامل ایجاد انسداد متفاوت است. التهاب انگل و …
علایم :
بیماری به صورت تورم آهسته پا است بدون درد و تغییر در رنگ یا ظاهر اندام بروز میکند.ورم از انگشتان شروع شده و به طرف بالا گسترش می یابد.معمولا تورم طی چندین ماه و اندک اندک ایجاد می گردد.
-ورم در طول روز و با پایین نگه داشتن اندام افزایش می یابدو با بالا نگه داشتن طی خواب از میزان تورم تا حدی کم می گردد ولی از بین نمی رود.
-در اکثر موارد این بیماری بعد از چندین سال و بعد از مراجعه مکرر به پزشکان و انجام آزمایش های مختلف تشخیص داده می شود.
عوارض:
این بیماری می تواند عوارض آزاردهنده و ناتوان کننده ای را ایجاد کند.
سنگینی موجب درد بی حسی و محدود شدن حرکات عضو شده و کارایی بیمار در محیط کار و منزل به مرور کم می شود.
-اثرات روانی که می تواند منجر به افسردگی شود.
-ورم لنفی زمینه رشد سایر میکروارگانیسم ها را فراهم کرده و می تواند باعث عفونت شود.
Previous
Next
درمان:
هدف از درمان کاهش –کنترل ادم و پیشگیری از عفونت است.درمان نگه دارنده و طولانی مدت است و در مراحل اولیه به خوبی قابل کنترل است.
-هنگام ابتلای پا استراحت مطلق در بستر همراه با بالا قرار دادن پا ممکن است به حرکت مایعات کمک کند.(زیر نظر پزشک)
-تمرینات فعال و غیر فعال به حرکت مایعات لنفاتیک به بستر خون کمک می کند.
-فشار خارجی و دوشیدن مایع به سمت بالا سبب حرکت مایع از پا به طرف لگن می شود.این راهکار ممکن است توسط پزشک به بیمار توصیه گردد.
-زمانی که بیمار در حرکت باشد پوشیدن جوراب های الاستیک متناسب با اندازه پا دارای بالاترین قدرت فشاری ضروری است.
-ورزش های لازم و نحوه حفاظت از پوست را پزشک به بیمار آموزش می دهد.
-باید توجه داشت ماساژ خشن بر روی عضو صدمه بیشتری را به بافت وارد می کند.
-پوست اندام متورم و مستعد به خشکی و ترک خوردگی است.باید از خشکی پوست که زمینه را برای عفونت آماده می کند جلوگیری شود.
درمان دارویی:
-داروهای ادرارآور به همراه بالا قرار دادن پاها و پوشیدن جوراب های فشاری به کار می روند.
-در صورت عفونت آنتی بیوتیک زیر نظر پزشک محترم شروع می شود.
درمان جراحی:
در صورت وجود ادم شدید و عدم کنترل بیماری با درمان طبی به مخاطره افتادن حرکت بیمار به میزان زیاد با وجود عفونت مقاوم جراحی انجام می شود.
-شیوه جراحی آن شامل بریدن بافت و پوشاندن محل با بافت پیوند زده شده است.
مراقبت های بعد از عمل جراحی :
-آنتی بیوتیک ها ممکن است 3-7 روز تجویز گردند.
-بالا قرار دادن اندام مبتلا و نیز مشاهده از نظر عوارض ضروری می باشد.
-عوارض جراحی ممکن است شامل :خونریزی –از بین رفتن بافت –عفونت باشد.
-به بیمار درباره پانسمان روزانه آموزش داده می شود.
-ترشح غیرمعمول یا هرگونه التهاب در اطراف حاشیه زخم ممکن است دلالت بر عفونت داشته و بایستی به پزشک گزارش شود.
به بیمار گفته میشود که شاید حس ناحیه پیوند زده شده از بین برود.
-پرهیز از بکار بردن سپر گرمایی یا تماس با آفتاب جهت جلوگیری از سوختگی
-(جهت مطالعه اقدامات عمومی بعد از عمل کلیک کنید.)
منابع:
پرستاری داخل و جراحی بلک
پرستاری داخلی و جراحی برونر وسودارث
هیچ رازی برای موفقیت وجود ندارد. این نتیجه آمادگی ، کار سخت و یادگیری از شکست است.
اللهم العن الجبت و الطاغوت و بنتیهما
در ایران، متخصصی مخصوص این بیماری (مادرزادی) وجود داره؟ لطفاً معرفی بفرمایید، سپاسگزارم