آسیب به سر:

آسیب های سر دارای دسته بندی و طبقات وسیعی می باشند که شامل هرگونه صدمه به سر در نتیجه آسیب می شود.صدمه به سر لزوما به معنی آسیب به مغز نیست.

افراد در معرض خطر آسیب های مغزی کودکان 0 تا 4 سال، جوانان 9 تا 15 سال و افراد بالای 65 هستند.

در همه گروه های سنی، مردان تقریبا دو برابر زنان دچار آسیب دیدگی می شوند.

بهترین روش برخورد با آسیب های سر، پیشگیری از بروز این اسیب هاست.

علت:

بررسی ها نشان می دهد که تمامی آسیب های مغزی در لحظه تصادف رخ نمی دهد. اسیب های مغزی ناشی از ضربه به مغز، به دو شکل هستند: آسیب های اولیه و آسیب های ثانویه

-در اسیب های اولیه مغز از همان ابتدا در اثر حادثه ضربه مستقیم به مغز دچار آسیب می شود که نتیجه آن آسیب های موضعی قسمت بیرونی جمجمه (مثل کوفتگی، پارگی، شکستگی های جمجمه و…)

– آسیب های ثانویه، طی ساعات و روزها بعد از صدمه اولیه و در نتیجه کمبود  اکسیژن و مواد غذایی در سلول های مغز ایجاد می شود. این فرایند شامل: خونریزی داخل جمجمه، ادم مغزی، افزایش فشارداخل مغز، تشنج و…. است.