عفونت های آمیزشی:
اصطلاح بیماری های منتقله از راه جنسی (STI) به هر عارضه ای اطلاق می شود که در اصل از طریق فعالیت های جنسی یا تماس رخ می دهد.
(برای مطالعه آناتومی دستگاه تناسلی زنان و مردان کلیک کنید)
حداقل 30 عامل بیماری زایی باکتریایی، ویروسی و انگلی شناخته شده برای عفونت های آمیزشی وجود دارد که شایع ترین آن ها شامل عفونت کلومیدیا، سوزاک، سفلیس، تبخال و زگیل های تناسلی هستند.
دوره کمون و دوره قابلیت سرایت عوامل ایجاد کننده عفونت های آمیزشی متفاوت است.
عفونت های آمیزشی می تواند به عوارض متعددی بیانجامد و از علل عمده ناباروری، بیماری های التهابی حاد لگن، بارداری های خارج رحمی، سرطان و عفونت های مادرزادی هستند.
-افزایش رفتارهای پرخطر جنسی در کنار عواملی چون جنگ، بحران های اجتماعی، حوادث اضطراری پیچیده به فقدان خدمات تشخیص و درمان برای عفونت های آمیزشی و….. باعث افزایش بار عفونت های آمیزشی به ویژه در کشورهای در حال توسعه شده است.
ویژگی ها بیماری های آمیزشی:
این بیماری از طریق هرگونه فعالیت جنسی بین شرکای جنسی یا جنس مخالف یا یکسان (نه تنها از طریق دستگاه تناسلی زن و مرد، بلکه از طریق روابط جنسی دهانی، مقعدی) قابل انتقال هستند.
-ابتلا به یکی از بیماری های منتقله از راه جنسی، ضمانت ایمنی در برابر ایجاد مجدد عفونت با آن بیماری یا با دیگر بیماری های جنسی (به استثنای هپاتیت B) نیست.
(برای مطالعه هپاتیت کلیک کنید)
-شریک جنسی بیمار مبتلا برای درمان ارزیابی می شوند.
-بیماری های منتقله از راه جنسی همه افراد از طبقات اجتماعی-اعتقادی، فرهنگی و قومی و سنی را مبتلا می سازد.
-زنان تعداد نامتناسبی از پیامدهای این بیماری را تحمل می کنند.
-احساساتی هم چون درماندگی، عصبانیت، اضطراب، ترس، شرم و احساس گناه معمولا با تشخیص این عفونت ها همراه می شوند.
-عفونت های مختلف از راه جنسی ممکن است به طور همزمان در یک بیمار وجود داشته باشد.
عوامل خطر:
اگر چه افراد جوان بیشترین میزان ابتلا به عفونت های آمیزشی را دارند ولی هرکس در هر سنی که در تماس فیزیکی و نزدیکی با این عوامل قرار بگیرد، می تواند بیمار شود.
-جنین و نوزادان ممکن است از طریق جفت و یا در حین زایمان طبیعی مبتلا شوند. بچه ها از طریق اعمال خلاف عفت و تجاوز جنسی هم می توانند مبتلا شوند. به طور احض بچه ها و نوجوانان با مشکلات زیستی اجتماعی که تماس های جنسی مکرر و محافظت نشده در فاصله زمانی کوتاه با شرکای جنسی متعدد دارند آسیب پذیرتر هستند.
-کاربرد ابزارهای درون رحمی (IUD) و ضدبارداری های خوراکی ممکن است مقاومت زنان را در برابر عفونت کاهش دهد.
-استفاده از داروهای داخل وریدی
-سوء استعمال مواد
-فعالیت جنسی پرخطر(مقاربت با خودفروشان و شرکای جنسی متعدد و….)
-سن پایین
-سن کم در هنگام شروع دوره فعالیت جنسی
-سکونت شهری
-فقر یا موقعیت اجتماعی-اعتقادی پایین تر
-سوء تغذیه
-سطح پایین بهداشت
درمان:
مبتلایان به عفونت های آمیزشی، عاملین اصلی در انتقال این بیماری هستند. از این رو، درمان صحیح و هرچه سریع تر این بیماری ها، بخش جدایی ناپذیر کنترل بیماری های آمیزشی خواهد بود.
درمان این بیماری ها به 3 شکل خواهد بود:
1.درمان بالینی: پزشک براساس مشاهدات بالینی و تجربه قبلی بیمار را درمان می کند. مشکلات این روش این است که علایم عفونت های آمیزشی با یکدیگر شباهت داشته و از طرف دیگر احتمال هم زمانی عفونت با 2 میکروارگانیسم وجود دارد.
2.درمان براساس تشخیص آزمایشگاه: این رویکرد مورد تایید در جهان است.
3.درمان علامتی: براساس علایم بیمار و شیوع بیماری در منطقه درمان می شود.
مشاوره:
1-آموزش درباره بیماری های جنسی به بیمار باید داده شود.(نحوه ابتلا به عوارض، علایم و…)
2-نحوه درمان، پایبندی به درمان، عوارض و…
3-ضرورت بررسی و درمان شریک جنسی (اهمیت موضوع برای بیمار توضیح داده شود.)
4-رعایت توصیه های بهداشتی شامل:
-استفاده مداوم و صحیح از کاندوم همراه با سایر روش های مراقبت های بارداری
-محدود کردن شریک جنسی به یک نفر بجای شرکای جنسی متعدد
-پرهیز از دخول به ویژه زمانی که یکی از شرکای جنسی تحت درمان یک عفونت آمیزشی باشد.
-پیگیری درمان و مراجعات بعدی بسیار حائز اهمیت است.
-به کلیه بیماران مبتلا به عفونت های آمیزشی توصیه می شود آزمایش HIV را انجام دهند.
تشخیص:
1-شرح حال و بررسی علایم و سوابق پزشکی و بررسی رفتارهای پرخطر و…
علایم بیماری های آمیزشی در مردان:
تکرر و سوزش ادرار / ترشح مجرا / زخم ناحیه تناسلی / وجود توده غیرمعمول در کشاله ران / تورم و درد در ناحیه بیضه ها / درد ناحیه تناسلی / ترشح مقعد
علایم بیماری های آمیزشی در زنان:
سوزش و تکرر ادرار / ترشح واژینال / زخم ناحیه تناسلی / وجود توده غیرمعمول در کشاله ران / درد زیردل / درد ناحیه تناسلی / ترشح مقعد / خارش ناحیه تناسلی / بزرگی غدد لنفاوی کشاله ران / درد زمان نزدیکی
2-معاینه بالینی
انواع عفونت ها:
سیفلیس:
سیفلیس بیماری بسیار عفونی است. نحوه انتقال عمدتا از طریق جنسی و مادر به جنین است.
در سیفلیس مادرزادی علایم به صورت بزرگی کبد و طحال،بزرگی جفت و گرفتاری ارگان های نوزاد و مرگ داخل رحمی جنین تظاهر می کند.
-نوجوانان، جوانان و مردهای هم جنس باز بیشتر در معرض خطر قرار دارند.
-سیفلیس بعنوان فاکتور برای گسترش عفونت HIV شناخته شده است.
-در فرم اکتسابی سیفلیس علایم حدود 3 هفته پس از تماس ظاهر می شوند.
علایم:
سیفلیس اولیه: اولین علامت سیفلیس معمولا به صورت زخم تظاهر می کند. زخم ناشی از سیفلیس به نام شانکر نامیده می شود و ویژگی های خاصی دارد. معمولا به صورت زخم برجسته و بدون درد، منفرد و با سفتی قاعده در محل ورود میکروارگانیسم عفونت ظاهر می شود. که معمولا اندام های تناسلی، مقعد یا دهان است.
به طور معمول شانکر 4 هفته پس از عفونت اولیه رخ می دهد. در زنان اغلب توجهی به آن نمی شود.
ممکن است بزرگی غدد لنفاوی در نزدیکی شانکر رخ دهد.
-اگر شانکر درمان نشود، در ظرف 4 تا 6 هفته خود بخود از بین می رود و زخمی کوچک و تحلیل رفته از خود برجای می گذارد.
سیفلیس ثانویه:
اگ عفونت اولیه درمان نشود، سیفلیس ثانویه 6 تا 8 هفته پس از عفونت توسعه می یابد که علایم آن به صورت با یا بدون خارش که اغلب کف دست و پاشنه را درگیر می کند، درگیری غدد لنفاوی، لکه های سطحی و خاکستری رنگ روی غشاهای مخاطی در دهان، جوش هایی با پایه پهن و صاف در نواحی گرم و مرطوب بدن( لب های فرج، مقعد یا گوشه دهان)، علایم شبیه سرماخوردگی، کنده شدن مو به طور تکه تکه از ابروها یا پوست سر تظاهر می یابد.
علایم مرحله ثانویه معمولا پس از 2 تا 6 هفته از بین می روند، سپس دوره نهفته شروع می شود.
مرحله نهفته:
در این مرحله آزمایش مثبت است در حالیکه علایم بالینی وجود ندارد.
مرحله ثانویه:
طی 1 تا 35 سال پس از عفونت اولیه در صورت عدم درمان، بیمار مبتلا به عوارض سیفلیس می شود که شامل التهاب مزمن استخوان و مفصل، مشکلات قلبی-عروقی، مسائل بینایی و شنوایی و سیستم عصبی مرکزی می باشد.
این مرحله اگر چه عفونی نیست ولی چنانچه درمان نشود ممکن است آخرین مرحله این بیماری کشنده باشد.
تشخیص:
بررسی علایم و مطالعات آزمایشگاهی
درمان:
-آنتی بیوتیک توسط پزشک داده می شود.
-احتمال شکست درمان وجود دارد. بیماران 6 ماه و یکسال بعد از درمان مجدد از نظر بالینی و آزمایشگاهی بررسی می شوند.
-فردی که تماس جنسی با فرد مبتلا به سیفلیس در هر مرحله ای از بیماری داشته است، باید از نظر بالینی و آزمایشگاهی کنترل شود.
-تمام بیماران مبتلا به سیفلیس باید آزمایش HIV بدهند.
Previous
Next
تبخال تناسلی:
-تبخال تناسلی یک عفونت ویروسی مزمن، راجعه و مادام العمر است.
-این ویروس می تواند در طی ضایعات و برای 10 روز بعد از بهبود ضایعات انتقال یابد.
این ویروس می تواند از طریق تماس مستقیم با ترشحات در طی فعالیت جنسی انتقال یابد ولی انتقال می تواند به وسیله وسایل که می تواند میکروارگانیسم را حمل کند مانند حوله های استفاده شده به وسیله شخص آلوده نیز صورت بگیرد.
-نوزادان می توانند در طی زایمان طبیعی وقتی ضایعات فعال تناسلی وجود دارد مبتلا به عفونت شوند. سزارین از این انتقال جلوگیری می کند.
علایم:
علایم معمولا 3 تا 7 روز بعد از تماس رخ می دهد. به طور اولیه احساس سوزش در محل آلودگی مورد توجه قرار می گیرد. پس وزیکول های متعدد کوچک با حاشیه دردناک ظاهر می شوند. زخم های لایه دار پس ریزش کرده و بهبود می یابد و با ایجاد جوشگاه در حدود 2 تا 4 هفته بهبود می یابد.
-مشکل اصلی در تبخال عود آن است. تا 75 درصد از بیماران عفونت راجعه در طی یکسال از اولین دوره دارند. عقیده بر این است که این ویروس به صورت نهفته در بدن ( در سلول های عصبی) باقی می ماند. و در زمان دیگر که شرایط مناسب برای ویروس ایجاد شد ضایعات رخ می دهند.
شرایط مناسب ویروس شامل: استرس، عفونت، آسیب، قاعدگی و فعالیت جنسی
-به طور مشخص عود هرپس فقط باعث علایم موضعی می شود.
-وزیکول ها ترجیحا در محل قبلی رخ می دهند. ولی می توانند محل های جدید را نیز درگیر کنند.
-وزیکول های عود کننده در طی 24 تا 48 ساعت پاره شده و سندرم معمولا 7 تا 10 روز طول می کشد.
عوارض:
عفونت منتشر، مننژیت، عفونت سلول های عصبی، سقط خودبخود، سرطان دهانه رحم
(برای مطالعه مننژیت کلیک کنید)
(برای مطالعه سقط کلیک کنید)
(برای مطالعه سرطان دهانه رحم کلیک کنید)
تشخیص:
علایم بالینی و کشت ویروس در آزمایشگاه، پاپ اسمیر و…
درمان:
تبخال تناسلی یک بیماری مزمن بدون بهبودی است. درمان نمی تواند عفونت را بهبود بخشد یا از گسترش آن جلوگیری کند.
-درمان بر پیشگیری یا تخفیف عود تمرکز دارد.
-داروهای ضدویروسی به طور خوراکی برای 7 تا 10 روز داده می شود.
-هنگام پاره شدن وزیکول ها، ترشحات بسیار عفونی هستند. بنابراین به طور دقیق دست ها پس از تماس با ضایعات شسته شود.
-بیماران وسایل شخصی مجزا داشته باشند.
-از لمس کردن چشم ها خودداری شود.
-باید در مدت ایجاد ضایعات، از تماس جنسی خودداری شود.
-در باقی زمان ها، هنگام فعالیت جنسی از کاندوم استفاده شود.
-زنان معاینات لگنی و پاپ اسمیر سالانه انجام دهند.
(برای مطالعه پاپ اسمیر کلیک کنید)
-کمک به بیمار برای کنترل احساس گناه و شرمندگی و خشم و…
-شریک جنسی در صورت نیاز تحت مشاوره، ارزیابی و درمان قرار گیرد.
-محل ضایعات تمیز و خشک نگه داشته شود.
-پوشیدن لباس های زیر راحت و بدون حساسیت
-استفاده از حمام، وسایل حنک کننده و داروهای ضد درد(با تجویز پزشک)
شانکروئید:
عفونت باکتریایی که باعث ایجاد زخم تناسلی می شود. شانکروئید، عفونت بسیار مسری است. میزان بالای عفونت HIV و سیفلیس در بیماران، شانکروئید وجود دارد.
علایم:
-زخم دردناک همراه با تورم دردناک و چرکی غدد لنفاوی کشاله ران
-این بیماری اغلب در مردانی دیده می شود که شرکای جنسی متعددی دارند.
-زخم های ناشی از شانکروئید شباهت زیادی به زخم های تبخال تناسلی دارند.
تشخیص:
تشخیص قطعی نیازمند کشت است که به صورت معمول در دسترس نیست. یک تشخیص بالینی ممکن است براساس علایم بالینی باشد.
درمان:
-آنتی بیوتیک توسط پزشک داده می شود.
-بیماران 3 تا 7 روز بعد از درمان باید شوند.
-زخم های بزرگ شاید تا دو هفته زمان برای بهبودی کامل نیاز داشته باشند.
-شریک جنسی باید معاینه و درمان شود.
-بیماران باید آزمایش HIV را انجام دهند.
سوزاک:
یک باکتری است که دهانه رحم را درگیر می کند که منحصرا از طریق تماس جنسی یا از مادر به فرزند در زمان تولد منتقل می شود.
-نوجوانان و بالغین جوان بیشترین خطر را دارند. بیشتر موارد سوزاک در گروه های سنی 15 تا 29 سال رخ می دهد. و بالاترین میزان در سنین 20 تا 24 سالگی است.
-این باکتری بسیار واگیردار است.اما مدت زیادی در خارج از بدن دوام نمی آورد.
-دوره کمون 3 تا 8 روز است.
علایم:
کانال دهانه رحم حمل اولیه عفونت سوزاک است و اکثرا در آن مجرای ادرار هم عفونی می شود. عفونت هم چنین ممکن است غدد تناسلی مقعد را دربرگیرد.
علایم سوزاک عبارتنداز:
1.ترشحات سبز مایل به زرد و غلیظ خلطی شکل واژن (مهبل)
2.قرمزی دهانه رحم
3.قرمزی و ورم و زخم فرج
4.خونریزی غیرطبیعی قاعدگی
5.سوزش و تکرر ادرار
عوارض:
وروم لوله های رحمی / عفونت لگنی / نازایی / زخم و انسداد لوله های رحمی / التهاب بیضه و پروستات در مردان /
-نشانه های سوزاک معمولا در مردان زودتر از خانم ها بروز می کند.
-التهاب چشم و التهاب حلق ممکن است به خاطر تماس از راه دهانی-تناسلی ایجاد شود.
-عفونت منتشر از باکتری سوزاک موجود در خون ناشی می شود.و اغلب با ورم عفونی مفاصل ، زخم شدن پوست ، درد مفاصل نامتقارن،التهاب رباط ها، چسبندگی کبدو عفونت قلب و مننژیت رخ می دهد.
تشخیص:
علایم و معاینه فیزیکی+کشف باکتری سوزاک در اسمیر و کشت ترشحات عفونی
درمان:
-همه زنان و مردان فعال از لحاظ جنسی در گروه های پرخطر باید برای سوزاک طبق اصول و قاعده غربالگری شوند.
-تمام بیماران مبتلا به سوزاک باید از نظر عفونت کلامیدیا بررسی شوند.
-آنتی بیوتیک مناسب توسط پزشک داده می شود.
-موارد درمان نشده باید ارزیابی مجدد شوند.
-غربالگری باید بعد از 3 ماه دوباره انجام شود.
-درمان شریک جنسی بسیار مهم و ضروری است.
-عفونت چشمی یک وضعیت خطرناک است.شستشو کافی دست ها اهمیت ویژه ای دارد.
-کلیه بیماران باید از نظر HIV و سیفلیس و کلامیدیا بررسی شوند.
کلامیدیا:
عفونت کلامیدیا رایج ترین عفونت منتقله از راه جنسی است که دهانه رحم را درگیر می کند.
-این عفونت تقریبا همیشه از طریق تماس جنسی انتقال می یابد.
-زنان معمولا از طریق مقاربت مهبلی با فرد مبتلا به این بیماری ابتلا می یابند. ولی عفونت از طریق تماس دهانی یا ارتباط از طریق مقعد یا مقاربت دهانی نیز انتقال می یابد.
-عفونت از جفت عبور نمی کند اما درحین عبور جنین از مجرای زایمان مادر مبتلا می تواند انتقال یابد و باعث عفونت و ورم چشم و عفونت ریه در نوزاد می گردد.
-دوره کمون 7 تا 21 روز است.
عوارض:
-عفونت کلامیدیا به عنوان مهم ترین علت بیماری التهابی لگن و ناباروری لوله ای شناسایی شده است.
-عفونت می تواند تا مخاط رحم و لوله رحم گسترش یابد و منجر به ورم لوله های رحمی گردد. که منجر به نازایی یا احتمال افزایش خطر بارداری خارج رحمی (لوله ای) می شود.
در مردان عفونت باعث تنگی مجرای ادرار می شود که می تواند به بیضه ها گسترش یابد.
علایم:
-عفونت کلامیدیا در اصل برگردن رحم، مجرای ادرار و مقعد تاثیر می گذارد.
-در بیشتر موارد، بیماری برای مدت طولانی فاقد علامت است.
-محل اصلی عفونت کانال داخلی دهانه رحم است که دهانه رحم متورم شده و ترشحات زرد رنگ و چرکی و موکوسی از واژن خارج می شود.
-این ترشحات ممکن است که با لکه بینی در وسط سیکل قاعدگی و یا درهنگام مقاربت جنسی همراه شود.
-علایم ادراری به شکل ادرار مشکل یا دردناک و تکرر ادرار در خانم ها نیز ممکن است بروز کند.
-در مردان نشانه اصلی التهاب مجرای ادرار به همراه اشکال در دفع ادرار و ادرار دردناک با مشکل و ترشحات روشن تا ترشحات چرکی است.
-در هر 2 جنس التهاب مقعد، و التهاب حلق با مقاربت از طریق مقعد و دهانی –تناسلی گسترش می یابد.
تشخیص:
از آنجا که عفونت کلامیدیا اغلب بدون علامت است،بیماران تمایل به درمان ندارند.
-از آنجا که عفونت کلامیدیا و سوزاک معمولا همراه هم هستند، آزمایش برای 2 عفونت انجام می شود.
-آزمایش قطعی جهت تشخیص سریع و دقیق عفونت کلامیدیا هنوز در دست تکمیل است.
-آزمایش های سریع تشخیص برتر ترشحات ادراری-تناسلی صورت می گیرند.
درمان:
-انتی بیوتیک مناسب توسط پزشک تجویز می شود.
-دوره درمان با آنتی بیوتیک به صورت کامل انجام گیرد.
-درمان شریک جنسی لازم و ضروری است.
عفونت هایی که واژن را درگیر می کند:
تریکومونازیس:
این عفونت اغلب موارد بالغین را از طریق تماس جنسی آلوده می کند. و نوعی انگل مژک دار است.اگر چه تهدید کننده حیات نیست ولی شیوع آن در جهان بالاست.
-این انگل محیط قلیایی را ترجیح می دهد. بنابراین تغییر شرایط اسیدی طبیعی واژن مانند دوش گرفتن، واژن فرد را بیشتر مستعد ابتلا به عفونت می کند.
-این عفونت در مقابل درمان مقاوم بوده و عود آن شایع است.
علایم:
علایم ممکن است به ویژه در مردان خفیف باشد. در زنان علایم شامل: ترشحات واژینال فراوان، بدبو، زرد مایل به سبز است. این ترشحات ناحیه تناسلی را تحریک کرده و باعث خارش شدید، سوزش، خراشیدگی و له شدگی بافت محل می شود.
-ممکن است درد مقاربت نیز بروز کند.
-اگر عفونت به مجرای ادرار گسترش یابد، تکرر ادرار، سوزش در هنگام ادرار کردن، ممکن است اتفاق بیافتد. این شایع ترین علامت در مردان است.
-درگیری مقعد نیز ممکن است اتفاق بیافتد که می تواند بدون علامت و یا همراه با ترشحات خفیف باشد.
تشخیص:
علایم بالینی+ نمونه از ترشحات واژن
(بیمار باید قبل از معاینات، از دوش واژن خودداری کند)
درمان:
-آنتی بیوتیک مناسب توسط پزشک تجویز می شود.
-درمان شریک جنسی لازم و ضروری است.
-هنگام مصرف داروها، مصرف نوشیدنی های الکلی تا 24 ساعت بعد از کامل شدن درمان ممنوع است.
-بهداشت ناحیه تناسلی بسیار مهم است.
-درمان باید در دوران قاعدگی ادامه یابد.
-ادرار ممکن است قهوه ای تیره یا سرخ شود.
-بهترین راه پیشگیری، استفاده صحیح و مداوم از کاندوم است.
-پیگیری درمان، 3 ماه پس از درمان توصیه می شود.
-در طول درمان ، بیمار باید از تماس جنسی پرهیز کند.
واژینوز باکتریایی:
یک سندرم بالینی ناشی از جایگزینی باکتری های طبیعی و مفید واژن با غلظت بالای باکتری های بی هوازی است.
-واژینوزباکتریایی جزء بیماری های آمیزشی محسوب نمی شود. بنابراین درمان همسر( شریک جنسی) ضروری نیست.
واژینوز در ارتباط با فعالیت جنسی به ویژه داشتن شرکای جنسی متعدد است هرچند در تمام موارد علت مسبب فعالیت جنسی نیست.
-عوامل مستعد کننده شامل: استفاده از ژل های شستشو دهنده واژن، دوش واژینال و….
-شایع ترین علت مراجعه زنان به دلیل وجود ترشحات واژینال واژینوز است.
علایم:
-التهاب ناحیه تناسلی ایجاد شده به وسیله واژینوز خفیف یا بدون علامت است.
-علامت اصلی ترشحات بدبوی واژینال خفیف تا متوسط است.
-ترشحات معمولا رقیق، آبکی و خاکستری مایل به سفید بوده و به دیواره واژن چسبندگی دارد.
-بوی ترشحات مثل ماهی تشبیه شده و اغلب بعد از فعالیت جنسی بیشتر می شود.
-سوزش و تحریک خفیف تا متوسط است.
-ترشحات مثل ماهی تشبیه شده و اغلب بعد از فعالیت جنسی بیشتر می شود.
-سوزش و تحریک خفیف واژن ممکن است وجود داشته باشد.
تشخیص:
-علایم بالینی معاینات فیزیکی + بررسی ترشحات و PH آنها
درمان:
-آنتی بیوتیک مناسب توسط پزشک تجویز می شود.
-عود شایع می باشد.
-درمان شریک جنسی مرد تنها در موارد عود یا مقاوم به عفونت توصیه می شود.
-در طول درمان، تا 24 ساعت بعد از درمان از مصرف الکل خودداری شود.
-در طول دوره درمان، از نزدیکی پرهیز کرده یا از کاندوم استفاده شود.
-از دوش واژینال پرهیز شود.
کاندیدیازیس:
-کاندیدا شایع ترین علت عفونت واژن است که نوعی قارچ است. تا 2 درصد موارد مبتلا ممکن است بدون علامت باشند.
-کاندیدا معمولا انتقال جنسی ندارد و درمان همسر معمولا توصیه نمی شود. مگر در موارد عفونت های مکرر
علایم:
خارش فرج، سوزش، درد نزدیکی، سوزش ادرار خارجی، ترشحات آب پنیری واژینال است.
این عفونت به دو دسته عارضه دار و بدون عارضه تقسیم می شود.در بدون عارضه معمولا تشخیص بالینی است و درمان می شود. اما در عارضه دار توصیه می شود عوامل مستعد کننده مانند: مصرف آنتی بیوتیک ها، ژل های شستشو دهنده واژن و دوش واژن به حداقل برسد.
-دیابت کنترل نشده، نقص ایمنی و مصرف کورتون ها منجر به ابتلا مکرر کاندیدیایی می شود.
درمان:
-داروی ضدقارچ مناسب توسط پزشک داده می شود.
-کرم های واژینال مورد استفاده ممکن است باعث پارگی کاندوم شود.
-کاهش مصرف شیرینی جات، افزایش مصرف سیر و ماست ترش توصیه نمی شود.
-استفاده از لباس زیر نخی و گشاد
-خشک کردن لباس زیر در آفتاب یا اتوی داغ
زگیل تناسلی:
زگیل تناسلی توسط انواع متنوعی از ویروس HPV ایجاد می شود. HPV یک ویروس شایع منتقله از راه جنسی است. حدود 100 نوع ازاین ویروس شناخته شده است. حدود 40 نوع آن می تواند بیماری های تناسلی ایجاد نماید.
-بیشتر موارد عفونت فرد بدون علامت بوده و می توانند خود به خود بهبود یابد.
-عواملی که ممکن است گسترش آن را تحت تاثیر قرار دهند، شامل : HIV، بارداری، سیگار کشیدن، دارو، استعمال الکل، تغذیه ضعیف و خستگی است.
-اونواع سرطانزا و پرخطر این ویروس (شامل انواع 18 و 16) می تواند با بدخیمی یا پیش بدخیمی در دهانه رحم، آلت مردان، ناحیه تناسلی به مقعد ارتباط داشته باشد.که به شکل نتایج غیرطبیعی در پاپ اسمیر دیده میشود.
-درحالیه انواع سرطانزا کم خطر ویروس(شامل انواع 11 و 6) عامل ایجاد کننده بیشتر از 9درصد زگیل های تناسلی هستند.
-زگیل های تناسلی معمولا از طریق جنسی انتقال می یابند ولی انتقال از مادر به جنین در حین زایمان هم می تواند رخ دهد.
علایم:
زگیل های تناسلی توده های در حال رشد خوش خیم هستند که به طور معمول در خوشه های متعدد، بدون درد در ناحیه تناسلی و واژن، دهانه رحم، ناحیه مقعد، مجرای ادرار و آلت مردان 1 تا 2 ماه بعد از در معرض قرار گرفتن رخ می دهد.
شرکای جنسی باید از نظر وجود زگیل معاینه شوند. به کاربردن کاندوم برای کمک به کاهش انتقال مفید است.
تشخیص:
مشاهده علایم بالینی+پاپ اسمیر
درمان:
هدف از درمان دفع ظاهری ضایعات است. هیچ بهبودی برای زگیل های تناسلی نیست.
اگر زگیل ها بدون درمان رها شوند ممکن است خود به خود رفع شود یا بدون تغییر بماند یا تعداد و اندازه اش افزایش یابد.
هیچ درمان اختصاصی چند ویروسی برای HPV در دسترس نیست. و شایع ترین درمان بکاررفته درمان موضعی است.
-سایر روش ها: کرایو با سرما درمانی، لیزر، جراحی، برداشت ضایعه با تراشیدن و…
-شرکای زن باید پاپ اسمیر را مرتب انجام دهند.
-بیمار باید به استفاده از کاندوم تشویق شود.
پیشگیری:
قابل اعتمادترین روش برای پیشگیری از ابتلا به HPV خویشتن داری در افراد مجرد و وفاداری به همسر در افراد متاهل است.
-استفاده صحیح و همیشگی از کاندوم و محدود کردن شرکای جنسی
-استفاده از واکسن HPV، که دو نوع واکسن وجود دارد. واکسن 2 ظرفیتی( نوع 16و 18) که 70 درصد سرطان های دهانه رحم با این دو تیپ ارتباط دارند. واکسن 4 ظرفیتی( نوع 11و 6و 12و 18) نیز هست. البته اخیرا واکسن 9 ظرفیتی نیز تولید شده است.
-برای دختران 11 تا 12 سال واکسن توصیه می شود و می توان از سن 9 سالگی واکسیناسیون را شروع کرد.
-اگر واکسن قبل از شروع فعالیت جنسی داده شود، بیشترین اثر را دارد.
-برای زنان و دختران که قبل از سن 13 تا 26 سالگی واکسن دریافت نکرده اند یا واکسیناسیون آن ها کامل نیست نیز توصیه می شود.
-واکسن 4 و 9 ظرفیتی برای پسران و مردان 13 تا 21 سال توصیه می شود.
-این واکسن ها برای زنان حامله توصیه نمی شود.
-همه واکسن ها در 3 روز تجویز می شوند. دریک دوره 6 ماهه کامل می گردد. نوبت دوم 1 تا 2 ماه بعد از نوبت اول و نوبت سوم 6 ماه بعد از نوبت اول تجویز می شوند.
-زنانی که واکسینه شده اند هم باید غربالگری روتین دهانه رحم (پاپ اسمیر)را انجام دهند.
-واکسن HPV موجود در کشور مورد تایید وزارت بهداشت می باشد. ولی با توجه به ارائه رایگان کلیه واکسن ها در برنامه واکسیناسیون کشوری، استفاده از واکسن در برنامه کشوری در حال بررسی است.
نکات:
-ابتلای به HPV بسیار شایع است و می تواند غیر از ناحیه مقعدی-تناسلی ، نواحی دیگری مثل دهان و حلق را هم درگیر کند.
-وقتی 2 شریک جنسی مبتلا به زگیل تناسلی یا مبتلا به HPV هستند، نمی توان دقیقا مشخص نمود که ابتدا کدام یک مبتلا شده
-ابتلای به HPV به این مفهوم نیست که خود فرد یا همسرش روابط جنسی خارج از چارچوب خانواده داشته است.
-بیشتر افرادی که مبتلا به HPV می شوند، بدون عارضه خاصی به طور کامل از ویروس پاک می شوند.اگر فردی .ویروس از بدنش پاک نشود، ممکن است مبتلا به زگیل تناسلی یا ضایعات سرطانی یا پیش سرطانی در ناحیه تناسلی یا حتی سروگردن شود.
-زنان مبتلا به HPV می توانند باردار شوند و دوران بارداری طبیعی داشته باشند.
-زمان ابتلا به ویروس HPV را نمی توان به طور دقیق مشخص نمود.
-افراد بدن علامت مبتلا به HPV هم می توانند بیماری را به شرکای جنسی خود منتقل نمایند.
-اگر زگیل تناسلی درمان نشود ممکن است 3 حالت زخ دهد: خود بخود رفع شود، بدون تغییر باقی بماند یا تعداد و اندازه اش بزرگتر شود.
-درمان ضایعات را از بین می برد.ولی ویروس می تواند تا مدت ها در بدن باقی بماند. بنابراین عود بیماری خصوصا در 3 ماه اول بعد از درمان شایع است.
-بیماران مبتلا به زگیل تناسلی بهتر است از نظر سایر بیماری های آمیزشی هم بررسی شوند.
-اگر کاندوم به صورت مداوم و صحیح استفاده شود، می تواند شانس انتقال به شریک جنسی را کمتر نماید.
-واکسن HPV می تواند از ابتلا جلوگیری نماید. ولی برای فردی که درحال حاضر زگیل تناسلی قابل رویت دارد، نقش درمانی ندارد.
منابع:
راهنمای کشوری مراقبت و درمان عفونت های آمیزشی
بیماری های زنان نواک
پرستاری داخلی جراحی بلک
اصول طب داخلی هاریسون
هیچ رازی برای موفقیت وجود ندارد. این نتیجه آمادگی ، کار سخت و یادگیری از شکست است.
اللهم العن الجبت والطاغوت و بنتیهما
