مننژیت:

بیماری مننژِیت از جمله بیماری هایی است که از میزان مرگ و میر نسبتا بالایی برخوردار است.

از آنجایی که زمان ابتلا به بیماری اغلب دوران کودکی است ، نه تنها عوارض بیماری و معلولیت های ناشی از آن افراد مبتلا را سالیان متمادی درگیر می نماید، بلکه عواقب اقتصادی و اجتماعی نامطلوب آن جامعه را متاثر می سازد.

درحال حاضر توجه سازمان بهداشت جهانی به مراقبت از بیماری مننژیت در کودکان زیر 5 سال معطوف شده است.

نتایج بررسی نشان می دهد که کشورهایی که طی سال های گذشته در قالب طرح واکسیناسیون ملی، اقدام به واکسیناسیون هموفیلوس آنفولانزا در کودکان نموده اند، پس از گذشت چند سال در میزان ابتلای کودکان در معرض خطر به این ارگانیسم، افت شدیدی به وجود آورده است.

بیش از 90 درصد موارد مننژیت توسط عوامل ویروسی و باکتریال ایجاد می شود.اغلب مننژیت های ویروسی شدت کمتری دارند و بدون درمان خاصی بهبود میابند در حالی که مننژیت باکتریال شدیدتر است و می تواند مشکلاتی مانند صدمات مغزی، ناشنوایی و اختلالات یادگیری را ایجاد نماید.

مننژیت باکتری با التهاب همه لایه های مننژ( پرده های مغزی) ،غشاء روی مغز و طناب نخاعی مشخص می شود.تقریبا هر باکتری در بدن می تواند باعث مننژیت شود.

عوامل خطر:

صدمات ناشی از ضربه به سر، عفونت بدن، نقایص جمجمه، اختلالات سیستم ایمنی، بهداشت ضعیف، سوء تغذیه، کودکان کمتر از شش سال(مخصوصا 6 تا 12 ماهگی) ،عفونت گوش میانی، عفونت ریه، سینوزیت، دیابت، الکل، بارداری، افرادی که عمل جراحی مغز انجام داده اند، افرادی که مکررا و طولانی مدت در بیمارستان بستری بوده اند، کارکنان بیمارستان