هپاتیت:
هپاتیت به معنای التهاب کبد است.هپاتیت به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می گردد و در اثر انواع ویروس ها، داروها، الکل و وجود بافت چربی در کبد و…. ایجاد می شوند.
هپاتیت های ویروسی که جزء علل مهم هپاتیت هستند در اثر آلودگی با ویروس های هپاتیت A,B,C,D,E,Gبه وجود می آید.
هپاتیت B:
هپاتیت Bیک مشکل مهم بهداشتی در سراسر دنیا است.بیماری از یک عفونت حاد تا یک بیماری مزمن متفاوت می باشد. در ایران با توجه به واکسیناسیون نوزادان از سال 1372 ،شیوع آن کاهش یافته و موارد جدید در گروه نوجوانان و بالغین اتفاق می افتد.
روش های انتقال:
هپاتیت Bاصولا از طریق خون منتقل می شود.تزریق خون و تماس باخون آلوده یک روش مهم انتقال است.
-تماس های جنسی شایع ترین روش انتقال در کشورهای توسعه یافته می باشند.این ویروس در مایع منی و ترشحات واژن یافت شده است.
همچنین از مادرهای باردار به بچه هایشان می رسد.B -ویروس هپاتیت
-عفونت معمولا از طریق ورید نافی منتقل نمی شود، بلکه از مادر هنگام زایمان و در طی تماس های نزدیک بعد از آن به بچه منتقل می شود.(نوزادان به دنیا آمده از این مادران باید در بدو تولد واکسینه شوند و ایمنوگلوبین دریافت کنند.از این طریق احتمال آلوده شدن نوزاد به شدت کاهش میابد.)
-خراش های پوستی یا مخاطی به خصوص در کودکان طی تماس های نزدیک بدنی و تماس های غیر مستقیم مثل خالکوبی و … وجود دارد.
-این ویروس می تواند در خارج از بدن به مدت طولانی زنده بماند. لذا احتمال آلودگی در تماس با وسایلی نظیر مسواک ، تیغ و حتی اسباب بازی آلوده به خون وجود دارد.
-انتقال می تواند از طریق استفاده از سرنگ های مشترک در معتادین تزریق اتفاق بیافتد.
-یکی از راه هایی که جدیدا مورد توجه قرار گرفته انتقال ویروس از طریق پیوند اعضا می باشد.
عوامل خطر:
-قرار گرفتن مکرر در معرض خون و فراورده های خونی یا سایر مایعات بدن
-کارکنان مراقبت های بهداشتی: پرسنل دیالیز، پرستاران شیمی درمانی و انکولوژی، پرسنل در معرض آلودگی به سرسوزن، کارکنان اتاق عمل، درمان گران تنفسی ، جراحان و دندانپزشکان و …
-افراد دیالیزی
-شرکای جنسی متعدد داشتن
-کاربران داروی تزریقی
B-تماس نزدیک با فرد حامل ویروس هپاتیت
-مسافرت یا اقامت در مناطقی که وضعیت سیستم بهداشتی آن ها مورد تردید است.
-افراد دارای خالکوبی و تاتو کردن
دوره نهفتگی( کمون):
(در این دوره فرد به بیماری مبتلا است و میتواند آن را به سایر افراد جامعه منتقل کند ولی علایمی از بیماری در فرد دیده نمی شود)
هپاتیت B دوره کمون طولانی دارد ، در بدو تکثیر یافته و سپس وارد خون می شود. و مدتی در آن باقی می ماند که به ویروس اجازه انتقال می دهد.(1 تا 6 ماه)
-بیشتر افرادی که در تماس با هپاتیت B هستند(بیش از 90 درصد) خودبخود در طی شش ماه بهبود میابند.میزان مرگ و میر ناشی از هپاتیت B در حدود یک درصد است.
هپاتیت B علت عمده سیروز و سرطان های کبدی در سراسر جهان با میزان مرگ و میر بالاست.
در افراد مسن آلوده به هپاتیت B خطر جدی از بین رفتن کبد وجود دارد.مخصوصا اگر بیماری های زمینه ای دیگر نیز وجود داشته باشد.
Previous
Next
علایم:
علایم و نشانه های هپاتیت B ممکن است بی سروصدا و متغیر باشد.تب و نشانه های تنفسی نادر هستنند. برخی بیماران درد مفاصل و علایم پوستی دارند.
بیمار ممکن است دچار بی اشتهایی ، سوء هضم ، درد شکم ، درد عمومی ، ناخوشی ، و ضعف باشد.
-یرقان (زردی) ممکن است ظاهر شود یا نشود. اگر یرقان رخ دهد همراه با آن مدفوع با رنگ روشن و ادرار تیره خواهد بود که ممکن است کبد حساس و بزرگ باشد.
-در تعدادی بیماران طحال بزرگ و قابل لمس است.
-غدد لنفاوی خلفی گردن نیز ممکن است بزرگ شود.
-این علایم 4 تا 6 هفته بعد از ورود ویروس بروز می کند.که علایم هپاتیت حاد می گویند.
-کمتر از یک درصد افراد آلوده این بیماری را به شکل خیلی شدید و سریع نشان می دهند که منجر به از کار افتادن کبد می گردد.
-اگر دستگاه ایمنی نتواند بیماری را تا 6 ماه مراقبت کند ، شخص علایم هپاتیت مزمن را نشان می دهد.نشانه های هپاتیت مزمن مشابه هپاتیت حاد است.
تشخیص:
اولین داده تشخیص استفاده از آزمایش خون است که آنتی ژن و آنتی بادی هایی که به وسیله دستگاه ایمنی در مقابل ویروس ساخته می شود را مشخص می کند.
پیشگیری:
1.پیشگیری از انتقال:
-غربالگری مداوم اهدا کنندگان خون از نظر هپایتت B
-استفاده از سرنگ ها و سوزن های یکبار مصرف
-استفاده از دستکش هنگام تماس با خون و همه ترشحات بدن
2.ایمن سازی:
کاملا بدون خطر بوده و در بیش از 90 درصد موارد موثر است.Bواکسن های هپاتیت
-واکسن در 3 دوز به صورت عضلانی تجویز می شوند، که دومین دوز 1 ماه بعد و سومین دوز 6 ماه بعد از نخستین دوز تزریق می شود.
-دوز سوم در ایجاد ایمنی طولانی مدت بسیار مهم است.
-افرادی که در معرض خطر بالایی هستند باید واکسن دریافت کنند.
-طبق دستورالعمل کشوری ، همه نوزادان این واکسن را دریافت می کنند.
3.ایمنی سازی غیرفعال (ایمنوگلوبین هپاتیت B)
برای افرادی که در معرض ویروس هپاتیت B بوده اند و هرگز هپاتیت B نگرفته اند وواکسن نیز دریافت نکرده اند کاربرد دارد.
درمان:
اینترفرون (ماده ضد ویروس)آنها تنها روش تک درمانی است.
عوارض:تب و لرز و بی اشتهایی و تهوع و احساس ناخوشی و خستگی است
عوارض دیررس شامل: سرکوب مغز استخوان، اختلال کارکرد تیروئید ، ریزش مو و عفونت های باکتریایی هستند.
-استراحت در بستر تا زمان فروکش کردن نشانه های هپاتیت توصیه می شود.
-تغذیه کافی باید حفظ شود. اگر کبد ناتوان است مصرف پروتئین محدود شود.
-دوره نقاهت ممکن است طولانی باشد.گاه به 3 تا 4 ماه زمان نیاز است .شروع تدریجی فعالیت های جسمی بعد از برطرف شدن زردی می باشد.
-افراد خانواده و دوستانی که تماس نزدیک با بیمار داشته اند درباره خطرات هپاتیت آگاهی داشته و در صورت نیاز واکسن دریافت کنند.
هپاتیت D:
هستند.Dدر معرض هپاتیت B-فقط افراد مبتلا به هپاتیت
دارند.Bتماس جنسی با آنهایی است که خود هپاتیت DوB-یک روش انتقال مهم هپاتیت
-دروه کمون این بیماری 30 تا 150 روز است.
است به استثناء این که احتمالا بیشتر دچارنارساییBمشابه هپاتیت D-نشانه های هپاتیت
کبد می شوند.
-درمان مشابه سایر اشکال هپاتیت است.
هپاتیت E:
از مسیر دهانی – مدفوعی عمدتا از طریق آب آلوده در مناطقی که سیستم دفع نامناسب دارند. انتقال میابد.
-دوره کمون متغیر است( 65 تا 15 روز )
است.Aشبیه هپاتیتE-هپاتیت
-بیماری مزمن نمی شود.
-این هپاتیت دوره خود محدود کننده با شروع ناگهانی دارد.
منابع:
پرستاری داخلی جراحی برونر و سوداث
پرستاری داخلی جراحی بلک
درسنامه جامع پرستاری داخلی جراحی
Bراهنمای کشوری مراقبت از هپاتیت
هیچ رازی برای موفقیت وجود ندارد. این نتیجه آمادگی ، کار سخت و یادگیری از شکست است.
اللهم العن الجبت و الطاغوت و بنتیهما
